Czy Medycyna witalizacji stanie się lokomotywą wykorzystania cyfrowego poszerzenia kultury dla dobrostanu zdrowia ?

Głównym celem strategii modernizacji polskiego systemu ochrony zdrowia powinno być kierunkowanie pomocniczego wsparcia instytucji medycznych na wzrost kompetencji społecznych do stosowania nowoczesnych technologii (kultury poznania) dla powszechnego wykorzystywania diety (kultury żywienia) i ruchu (kultury fizycznej) do trudu (kultura pracy) samodzielnej troski o dobrostan zdrowia. Co jak sądzę warto esencjonalnie określać jako wprowadzanie do systemu usług ochrony zdrowia paradygmatu samopomoc zdrowia.

Oznacza to, że rozwój społecznych kompetencji dla samokontroli (diagnostyki) i samoregulacji (terapii) dobrostanu zdrowia własnego i swoich bliskich, wymaga narodowej refleksji nad dobrymi praktykami wykorzystywania diety i ruchu do rehabilitacyjnego leczenia zapaści zdrowia z profilaktycznym podnoszeniem odporności organizmu na choroby. Co jak sądzę warto esencjonalnie określać jako przedmiot nowej specjalizacji i dyscypliny medycyna witalizacji.

Przyjęcie przez nasze władze tych dwóch rekomendacji do strategii modernizacji systemu ochrony zdrowia, wymagać będzie uznania przez refleksję ekonomiczną pracy solidarnej podejmowanej z wykorzystaniem sztucznej inteligencji, za kluczowy warunek zrównoważonego rozwoju dobrobytu materialnego. Do czego przydatnym będzie otwarcie badań naukowych nad źródłami motywacji do wiązania bezinwazyjnych narzędzi diagnostycznych z doświadczeniami medycyny naturalnej.

 

Rys. 1. Medycyna witalizacji dziedziną dobrych praktyk wykorzystania cyfrowego poszerzenia kultury dla dobrostanu zdrowia. Opracowanie własne.

 Od kilku lat próbuję przekonać władze i mieszkańców Krakowa do pomocniczego wsparcia samokształcenia w plenerowych przeglądach zdrowia. Trudny projekt.

Uważam, że w nieco skromniejszym zakresie podobne diagnostyczne i edukacyjne funkcje mogłyby podjąć przychodnie podstawowej opieki zdrowotnej. Też trudny projekt.

Wypracowanie standardów i metod dla takich zadań publicznych wymaga pracy narodowych ośrodków refleksji badawczo rozwojowej. Dlatego 23 marca 2023 przesłałem do Ministra Zdrowia Petycję obywatelską o zachęcenie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju do ogłoszenia konkursu na projekty witalizacji samoregulacji zdrowia.


„Petycja o złożenie przez Ministra Zdrowia propozycji tematu projektu zamawianego przez NCBiR:

„Terapie wykorzystujące cyfrowe technologie 
dla rozwijania kompetencji pacjenta do samoregulacji dobrostanu zdrowia
w trakcie zintegrowanego oddziaływania rehabilitacyjnego i profilaktycznego, wykorzystującego potencjały kultury żywienia i kultury fizycznej.” 

Petycję składam w związku z przygotowaniami do zawiązania partnerstw strategii cyfrowych humanizacji systemów edukacji i ochrony zdrowia, których realizacja oparta będzie na solidarnym rozwoju wiedzy jako na postulowanym paradygmacie usług społecznych. 

Uzasadnienie

Powszechne i sprawiedliwe wykorzystanie cyfrowych technologii wymaga stałego podnoszenia kompetencji. Dlatego samokształcenie przez całe życie staje się warunkiem bezpieczeństwa i rozwoju w gospodarce opartej na wiedzy.

W konsekwencji modyfikacja każdego z obszarów usług społecznych, w tym systemu ochrony zdrowia, korzystać powinna z efektów modyfikacji systemu edukacji. Dlatego przed złożeniem niniejszej Petycji dotyczącej nowej terapii medycznej, złożyłem do Ministra Edukacji i Nauki Petycję o uruchomienie konkursu NCBiR dotyczącą nowych metod pedagogicznych wykorzystujących potencjały solidarności międzypokoleniowej (14.03.2023).

Ponadto, aby w obu dziedzinach ułatwić solidarny rozwój wiedzy, w przygotowanej już Petycji do Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej wskazuję na szanse wykorzystania platform sztucznej inteligencji jako narzędzi do podnoszenia dobrobytu w oparciu o pracę solidarną. Przywołując politycznie coraz bardziej aktualny postulat księdza Czesława Bartnika z początków cyfrowego poszerzenia kultury (1976), ponadnarodowego uznania pracodzielności za piątą cnotę kardynalną cywilizacji łacińskiej. 

Zakładając polityczne przyjęcie rekomendowanego kierunku oparcia systemu usług społecznych na paradygmacie solidarny rozwój wiedzy, a w konsekwencji wprowadzenie samokształcenia w rodzinie do katalogu kluczowych kompetencji społecznych, można przewidywać wzrost efektywności gospodarstw domowych we wszystkich obszarach usług społecznych. W tym w najważniejszym z nich obszarze ochrony zdrowia, odpowiednio do szans wykorzystania pozyskiwanych dzięki cyfrowej diagnostyce gigantycznych zasobów informacji do samopomocy zdrowia. 

Wykorzystanie tych zasobów dla samodzielności w trosce o zdrowie własne i osób bliskich wymagać będzie pomocniczego wsparcia instytucji publicznych dla upowszechniania kompetencji medycznych. Dlatego należy oczekiwać, że dobre praktyki solidarnego rozwoju wiedzy medycznej stawać się też będą przedmiotem pogłębionej refleksji ekonomicznej nad źródłami motywacji do podejmowania pracy solidarnej.

Opierając się na swoim doświadczeniu uważam że najsilniejszym impulsem dla podjęcia trudu samodzielnej troski o zdrowie bywa uciążliwość konsekwencji wynikających z przebytej choroby i interwencji medycznej. Dlatego praktykuję witalizację swojego zdrowia poprzez włączenie do terapii opartej na diecie i ruchu samoregulacji jej przebiegu. 

Uważam że podejmowanie samokontroli dobrostanu zdrowia w trakcie indywidualnie motywowanych zintegrowanych terapii rehabilitacyjno-profilaktycznych, tworzy kompetencyjną podstawę do aktywności w różnych zakresach samopomocy zdrowia. W tym do efektywnego korzystania z usług telemedycznych.  

W wymiarze kultury zdrowia należy się spodziewać, że wypracowane w ramach postulowanego Konkursu odpowiednio skonstruowane programy terapeutyczne, z wykorzystaniem potencjału kultury żywienia i kultury fizycznej, mogą skutecznie pomóc pacjentom w zmianie swoich nawyków żywieniowych i wprowadzeniu aktywności fizycznej do ich codziennego życia. Natomiast w wymiarze ustroju ochrony zdrowia programy takie pozwolą z czasem na zintegrowanie różnych usług profilaktyki medycznej takich jak medycyna szkolna, medycyna pracy, medycyna sportowa, medycyna środowiskowa, odpowiednio do praktyk domowej edukacji medycznej.  (…) „ 

Andrzej Madej
Kraków 23 marca 2023.